Στην αβάσταχτη
κανονικότητα της καπιταλιστικής
κυριαρχίας, μόνος δρόμος είναι η συνειδητή
ατομική εξέγερση. Στην ολοένα αυξανόμενη
ψυχική διαύρωση, μόνη απάντηση είναι ο
καθημερινός αγώνας. Αν αυτά δεν υιοθετηθούν στοιχειωδώς μαζικά, κατευθυνόμαστε με ακρίβεια προς την κόλαση
της ακραίας ταξικής εκμετάλλευσης, του απόλυτου ολοκληρωτισμού και των διαλυμένων σχέσεων. Και μες
τα σκατά που μας ρίξανε οι προηγούμενοι,
η οριακά αδύνατη προσπάθεια να κάνουμε
τον βούρκο θάλασσα, δεν θα μπορούσε να
αποτελεί υποχρέωσή μας. Όμως, "δεν θα
μπορούσαμε να βρισκόμαστε οπουδήποτε
αλλού, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε
οτιδήποτε άλλο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου