Μία κοπέλα που ζητάει
ηρεμία
απ' των ανθρώπων την πολλή
υποκρισία
αναρωτιέται αν στο τέλος
κάτι μένει.
Κι αν κάποιοι αντέξανε
στα μάτια τους τη λάμψη
η κοινωνία την
ψυχή της έχει θάψει
και τριγυρνά στον
χρόνο σαν δαιμονισμένη.
Γαμώτο
τίποτα δεν είδες
κυκλώσαν τα κεφάλια
μας λεπίδες
εδώ είναι κάποιοι μόνοι,
κι οι άλλοι είναι ξένοι.
*το ποίημα περιλαμβάνεται στο Μαμπέτι #12
