1821-2021

 

Αφίσα από τους τοίχους των Εξαρχείων.

Λοιπὸν γιατὶ ἀργῆτε, τὶ στέκεσθε νεκροί;

Ξυπνήσατε μὴν εἶσθε, ἐνάντιοι κ΄ ἐχθροί.

Πῶς οἱ Προπάτορές μας, ὁρμοῦσαν σὰ θεριά,

Γιὰ τὴν ἐλευθερίαν, πηδοῦσαν στὴ φωτιά.

Ἔτζι κ΄ ἡμεῖς, ἀδέλφια, ν΄ ἁρπάξωμεν γιὰ μιά,

Τ΄ ἅρματα καὶ νὰ βγοῦμεν, ἀπ΄ τὴν πικρὴ σκλαβιά.

Νὰ σφάξωμεν τοὺς λύκους, ποὺ στὸν ζυγὸν βαστοῦν,

Καὶ Χριστιανούς, καὶ Τούρκους, σκληρὰ τοὺς τυραννοῦν.

Στεργιᾶς, καὶ τοῦ πελάγου, νὰ λάμψη ὁ Σταυρός,

Καὶ στὴν δικαιοσύνην, νὰ σκύψη ὁ ἐχθρός.

Ὁ Κόσμος νὰ γλυτώση, ἀπ΄ αὔτην τὴν πληγή,

Κ΄ ἐλεύθεροι νὰ ζῶμεν, ἀδέλφια εἰς τὴν Γῆ.

Ρήγας Φεραίος, Θούριος

ανασαίνουμε λοιπόν

Κάθε τι υγιές θα είναι αναπόφευκτα ενάντια στα κυρίαρχα -νοσηρά- πρότυπα της σύγχρονης κοινωνίας, άρα κατά μία έννοια αντι-κοινωνικό. Παράλληλα, αντικειμενικά θα παραμένει οργανικό κομμάτι της κοινωνίας, γνήσιο τέκνο της, όχι όμως υπάκουο· το καταφύγιο των απόκληρων, η ελπίδα των ρομαντικών, η αφετηρία των ανυπότακτων.

Λοιπόν ταπεινοί. Εμείς δεν μιλάμε πια για ουτοπικές κοινωνίες, αυτές είναι για τα συμπόσια των ονειροπόλων. Ο άνθρωπος πρόδωσε την καταγωγή του, σα γένος τη φύση, σαν άτομο την παιδική ψυχή. Σκότωσε κάθε τι αγνό, κάθε τι με νόημα και τα θυσίασε όλα στο όνομα του κέρδους. Ποιός να μιλήσει για ουτοπίες, αυτές θάφτηκαν στα κλάμματα των κολασμένων και στις σιωπές των ψυχιατρείων.

Μέσα απ' τη φωτιά της μητρόπολης, μέσα απ' τα βρώμικα τσιμέντα, αρνούμαστε τον πολιτισμό του κέρδους, αντιστεκόμαστε οργανωμένα στην αστική επέλαση, στην απομάγευση του κόσμου. Χτίζουμε κοινότητες μικρές και ισχυρές, αναχώματα στον θάνατο, που ακόμη κι αν δεν εμποδίζουν την επέλασή του, δεν θα επιτρέψουν την ολοκληρωτική του επικράτηση. Υπερασπιζόμαστε τη θέση μας μαχητικά και αδιαπραγμάτευτα, ενώ προσπαθούμε να κατακτάμε συνεχώς περισσότερο χώρο.

Θεμέλιό μας είναι η πίστη. Μόνο οι τρελοί και οι θλιμμένοι αμφισβητούν την κανονικότητα.