Το κύριο και το ουσιώδες είναι απέναντι στον ατομικισμό να υψώσουμε την κοινότητα. Eίναι η βάση για την επικράτηση των συμφερόντων του λαού, για την ατομική και τη συλλογική απελευθέρωση, για την κοινωνική δικαιοσύνη.
Να μην αναφερόμαστε μονάχα σε κάποιο αόριστο μέλλον της κοινοκτημοσύνης, της συνεργασίας στην παραγωγή, της αυτοδιοίκησης και της ανεξαρτησίας κάθε λαού. Αυτός είναι ο τελικός στόχος, μέχρι τότε όμως υπάρχουν οι πραγματικές ζωές των καταπιεσμένων από τον καπιταλισμό, μαζί κι οι δικές μας. Να βρούμε τα πεδία της ρεαλιστικής πολιτικής που θα μας βοηθήσουν να στήσουμε αναχώματα στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και του φασισμού. Αντικρίζοντας την πραγματικότητα ώριμα και αντικειμενικά, χωρίς να την προσαρμόζουμε στα ιδεολογικά μας μέτρα, να υπερασπιστούμε οργανωμένα τη λαϊκή θέληση, να χτίσουμε τις δικές μας κοινότητες και να δημιουργήσουμε τις δικές μας ελεύθερες δομές. Στηρίζουμε την ευρύτερή μας οικογένεια, δηλαδή τα τίμια και υγιή κομμάτια του λαού και όλοι μαζί αγωνιζόμαστε για να σταματήσει κάθε εξωτερική επιβολή πάνω της, άρα και πάνω μας.
Ενώ ο ατομικισμός και η λατρεία της πρόκλησης, ο μεταμοντερνισμός και ο εναλλακτισμός, δηλαδή με λίγα λόγια ο νεοφιλελευθερισμός, εισβάλουν στα αναπρεπτικά κινήματα, μερικοί, ίσως λίγοι, επιλέγουν τον στέρεο δρόμο της προσήλωσης στα συμφέροντα του λαού και του αγώνα για ελευθερία. Του πραγματικού αγώνα για ελευθερία, χωρίς βερμπαλισμούς, χωρίς αντιδραστικά τσιτάτα, χωρίς ιδεολογική καθαρότητα, αλλά με πράξεις και συγκεκριμένα αποτελέσματα. Γιατί ειλικρινής αγώνας για ελευθερία, σημαίνει καταρχήν αγώνας για την απελευθέρωση του λαού από το κεφάλαιο και το κράτος του. Με τα αναγκαία ρίσκα που αυτό προϋποθέτει, με κατάρτιση επιστημονικών προγραμμάτων, με δημιουργία προτάσεων, με βαθιά ανάλυση των χαρακτηριστικών του εχθρού, με καθημερινή δουλειά έρευνας και προπαγάνδισης. Όποιος επιθυμεί να συμβάλει στη ρίζα του αγώνα, που πρώτιστα αποτελεί αγωνα για ζωή, γνωρίζει πως ο δρόμος που του ταιριάζει είναι αυτός της προσήλωσης και της υπομονής.
