συμπεράσματα

Η ομορφιά της ζωής, βρίσκεται στο απρόβλεπτο, σε αυτό που γεννιέται και κινείται, στις στιγμές που ο χορός αρχίζει.

Η πρωταρχική αξία όμως, ήταν, είναι και θα είναι η αξιοπρέπεια.

Η σημερινή πραγματικότητα αναλύεται ως μια κοινωνία-φυλακή υπό απόλυτη καπιταλιστική κυριαρχία. Εξουσία στα μεγάλα και στα μικρά. Πόνος για την μεγάλη πλειοψηφία, αβάσταχτο βάσσανο για αρκετούς, "ευτυχία" για τους αφελείς μόνο. Γενικώς, θλίψη και υποκρισία που κατακλύζουν την καθημερινότητα.

Οφείλει καθένας να κάνει ότι χρειαστεί για να κρατήσει καταρχήν το κεφάλι του ψηλά και το μυαλό του υγιές. Έπειτα, να αγωνιστεί μέχρι τέλους για την ανατροπή του αστικού πολιτισμού, την διατήρηση της φυσικότητας της ζωής, την παρεμπόδιση της έλευσης του απόλυτου ολοκληρωτισμού-ελέγχου.

Όταν η στάση του ως προς αυτά είναι συνεπής, τότε υπάρχει ο χώρος για το βίωμα της μαγείας, για τη ζωή στην πιο αγνή της μορφή, για το ξεπέρασμα του ονείρου.