Σα τον άγριο βράχο, σα το πιστό σκυλί. Με την υπόθεση χαραγμένη στην ψυχή, κάθε πράξη σεμνή, κάθε βήμα στέρεο. Η μνήμη των αγίων επιτάσσει την πράξη, ο πόνος στη γειτονιά σφυρηλατεί τη σκέψη. Κι έτυχε ένα βράδυ σε κάποιο συνοικιακό καφενείο να του διηγηθούν τις πιο μεγάλες ιστορίες, και κάθε ύπνος έχει δάκρυα κι όνειρα και κάθε πρωί τα χείλη του γελούνε. Φυλά μια γωνιά και τη φροντίζει, προσμένει αυτή την κοπελιά που 'χει τα χίλια δαχτυλίδια. Μεθοδικά και ταπεινά εργάζεται, του ήλιου τη χάρη να σώσει αν μπορεί. Σα στάλες στην αυλή, σαν το πιστό σκυλί. Και μαζί με εκατοντάδες ακόμη κτίστες, θα αναστηλώσουν, ξανά, τον Κομμουνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου