*αναδημοσίευση από Εδώ και τώρα Πολυτεχνείο: Ιστορίες του μαύρου ήλιου & του κόκκινου φεγγαριού
Ο πατέρας μου μεγάλωσε σε μια πόλη της Θράκης. Θυμάται ακόμα μετά από επτά δεκαετίες τη μέρα που στεκόντουσαν με τον παππού μου, δάσκαλος, μπροστά από το σπίτι τους όταν πέρασε ένα άγημα του Δημοκρατικού Στρατού. Ο πατέρας του πατέρα μου του είπε:
- Αυτός είναι ο στρατός μας.
Την Πέμπτη νωρίς το πρωΐ αρκετοί σύντροφοι στεκόντουσαν μπροστά στη σκάλα της κατάληψης αρματωμένοι με μπόλικο σθένος κι ένα φτυαρόξυλο έκαστος. Μέσα στο κτίριο καθόντουσαν αρκετές δεκάδες αμφίπλευρα και αντικριστά κατά μήκος του διαδρόμου στα σκαμνάκια της σχολής σιωπηλοί, με την ίδια αρματωσιά. Βρώμικα σκούρα ρούχα, κουκούλες, φτυαρόξυλα κατακόρυφα, πίστη και αυτοπειθαρχία.
Μέσα στο πρωϊνό πέρασε μια συντρόφισσα με την κόρη της. Η μικρή κοιτούσε τους συντρόφους στα μάτια και γελούσε με το παιχνίδι των καλυμμένων προσώπων. Ακόμα δεν μιλάει, το παλεύει. Αλλά καταλαβαίνει πολύ καλά τι γίνεται.
Δεν θα ξεχάσει τον στρατό μας. Κανένα παιδί δεν ξεχνάει.
Η στράτα έχει μνήμη.
~~~
Στάθηκε ένας
παππούς κάτω από τα σκαλιά. Περασμένα ενενήντα, όπως είπε. Ήθελε να μπει να
δει. Μπροστά στα φαντάσματα με τις μαύρες σημαίες.
Ο Οδυσσέας τον
συνόδεψε μέσα. Ο γέρος του είπε:
- Εγώ είμαι
κουκουέ.
Κατευθύνθηκαν στο
αμφιθέατρο. Είπε ο γέρος:
- Έχω ξανάρθει
εδώ.
Μετά πέρασαν από
την φάμπρικα. Τα παιδιά εργάζονταν.
Είπε ο γέρος:
- Σχολείο.
Βαδίζοντας προς
την έξοδο στράφηκε στα μαύρα φαντάσματα, σε καθεμία και καθέναν που
συνάντησε
στον διάβα του. Και χαιρέτησε:
- Γειά σου
σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου
σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου
σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου
σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου
σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου σύντροφε. Γειά σου
σύντροφε...
Η μνήμη είναι
στράτα. Γεια σου σύντροφε.
