Κάποιον που χαμογελάει συνεχώς, αρκετοί θα τον κρίνουν. Τον Χρήστο, σίγουρα, φλώρο/χίπστερ και οτιδήποτε τέτοιο, δεν μπόρεσε να τον πει ποτέ κανείς. Γιατί έδωσε μέχρι και το τελευταίο κομμάτι της υπαρξής του για όλους μας. Ήταν από αυτούς που σπρώχνουν την κοινωνία τόσο μπροστά, που πράγματι θα είναι δύσκολο κάποιος να καταφέρει να συνεχίσει το έργο του.
Κι αν σε κάποιον φαίνεται περίεργο που χαμογελούσε συνεχώς, τι έχει να πει τώρα; Για όποιον πιστεύει πως η ζωή είναι μάταιη και ο άνθρωπος αδύναμος, η ύπαρξη του Χρήστου είναι η βέβαιη διάψευση. Γιατί ο θάνατος του, σίγουρα έφερε χαρά και ανακούφιση σε αρκετά από τα χειρότερα σκουπίδια αυτής της κοινωνίας. Γιατί άφησε πίσω του μια μεγάλη συνεισφορά στον αγώνα "για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων" και μια εικόνα από μια αεικίνητη χαμογελαστή φιγούρα.
Γιατί αν ξέρεις πως η ζωή σου είναι στο δρόμο που της πρέπει, αξίζει να χαμογελάς.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από κείμενο που διαβάστηκε πάνω απ' το μνήμα του Χρήστου:
Γιατί αν οι ζωντανοί το έχουν ανάγκη, οι δικοί μας νεκροί
δυό φορές μας διατάζουν να συνεχίσουμε.
Γιατί ακόμα και σε αυτήν την αντίφαση μεταξύ ζωής και θανάτου οι δικοί μας
νεκροί είναι το άλας της ζωής μας.
Σύντροφοι/Συντρόφισσες, Συναγωνιστές/Συναγωνίστριες, Φίλοι/Φίλες, ΣΤΑΘΕΙΤΕ
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Η ΣΤΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΡΕΛΑΥΝΕΙ!
ΠΡΙΝ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ
Ομάδα Τ-34
ολόκληρο:
Για τον Σύντροφό μας Χρήστο Πολίτη
