κύρα Στέλα

Για κάποιους ανθρώπους έχω βρει συγκεκριμένο λόγο για τον οποίο η γέννησή τους και η ύπαρξή τους θεωρείται μη-μάταιη. Όταν τους γνωρίζω σκέφτομαι "ας κάνω και 'γω κάτι ανάλογο με 'κείνους και θα 'χω καλύψει τα μίνιμουμ".

Η κύρα Στέλλα έχει ένα μαγαζί λίγο έξω απ' το κέντρο. Είναι κάτι ανάμεσα σε καφενείο και ταβέρνα, κάθε μέρα ανοιχτά πέρα από τις Τετάρτες. Αν ήθελα να κάνω εικόνα τη λέξη λιτός, η εικόνα θα ήταν η κύρα Στέλλα. Μαύρα ρούχα πάντα και σκούρα γκρι μαλλιά, λεπτή, ελάχιστα λόγια, θα σε ρωτήσει τι θες μόνο όταν τελειώσει ό,τι κάνει εκείνη την ώρα, κι ας περιμένεις δέκα λεπτά στο σκαμνί στη μπάρα. Το μαγαζί είνα πολύ απλό, με μεγάλα τζάμια και άσπρα κουφώματα, για κάποιον σύγχρονο designer μάλλον είναι τραγικό, είναι όμως εξαιρετικά αληθινό και, εννοείται, ωραίο. Μόνο που δεν έχει υποκρισία μέσα του, αρκεί για να είναι ωραίο.

Αυτά τα λίγα λοιπόν για την κύρα Στέλλα, που, για μένα, μόνο και μόνο που 'κανε το μαγαζί, είναι εντάξει.

Δομνίστα

Αυτή η χώρα, η Ελλάδα, ήταν, είναι και θα παραμείνει αντιφασιστική.

Από την Καισαριανή και το Μαυρολιθάρι, ως τον Άγιο Παντελεήμονα και το Ηράκλειο στην Κρήτη.

Είναι χρέος μας απέναντι στην ελευθερία και τη ζωή, απέναντι στα παιδιά μας, απέναντι στα αδέρφια μας στα Βαλκάνια.

Μερικές στιγμές μνήμης για τους Κόκκινους Αγίους μας, δύναμη και θάρρος.